Zespół Szkolno-Przedszkolny w Czernichowie

ZESPÓŁ SZKOLNO - PRZEDSZKOLNY W CZERNICHOWIE
Szkoła Podstawowa im. Józefa Piłsudskiego i Przedszkole Publiczne
symbole narodowe symbole EU

Profilaktyka i wychowanie

PRZEMOC DOMOWA - INFORMACJE GDZIE SZUKAC POMOCY!

Jeśli wiesz lub podejrzewasz, że ma miejsce przemoc – zadzwoń na policję: 112

lub na telefon interwencyjny Centrum Praw Kobiet 600 07 07 17

lub inne udostępnione całodobowe telefony zaufania i pomocowe.https://116111.pl/napisz/ 

Fundacja Feminoteka – Grzegorz Wrona: Procedury Niebieskiej Karty w czasie epidemii.https://feminoteka.pl/grzegorz-wrona-procedury-niebieskiej-karty-w-czasie-epidemii/ 

Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie – obowiązujące akty prawne Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznejhttps://www.gov.pl/web/rodzina/obowiazujace-akty-praw-przemoc.

Informator dla osób dotkniętych przemocą w rodzinie Ministerstwa Sprawiedliwości i Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.file:///C:/Users/user/Downloads/DPS_przemoc_Informator_dla_os%C3%B3b_dotkni%C4%99tych_przemoc%C4%85_w_rodzinie_-_2013%20(1).pdf 

Zaszyfrowane zgłaszanie przemocy domowej za pomocą sklepu internetowego: Rumianki i bratki. Te kosmetyki to ratunek na czas pandemii koronawirusa! https://www.eska.pl/warszawa/rumianki-i-bratki-te-kosmetyki-to-ratunek-na-czas-pandemii-koronawirusa-aa-RVFM-V4JK-fPdv.html

WYKAZ INSTYTUCJI

 

BĄDŹMY ODPOWIEDZIALNI - REAGUJMY NA PRZEMOC DOMOWĄ!

Całodobowa bezpłatna infolinia dla dzieci, młodzieży, rodziców i nauczycieli - 800 080 222

Każda  osoba, która zechce porozmawiać o swoich problemach, może zadzwonić pod bezpłatny numer 800 080 222 i uzyskać pomoc od doświadczonych psychologów, pedagogów i prawników.

Infolinię prowadzi Fundacja ITAKA – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych, na zlecenie Ministerstwa Edukacji Narodowej. Organizacja ta została wybrana w konkursie MEN, realizowanym w ramach Narodowego Programu Zdrowia.


 

Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży Specjalistycznego Psychiatrycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej

Jana III Sobieskiego 83, 43-300 Bielsko-Biała

33 828 40 74

Bajka o zasmuconym smutku


Po piaszczystej drodze szła niziutka staruszka.
Chociaż była już bardzo stara, to jednak szła tanecznym krokiem,
a uśmiech na jej twarzy był tak promienny, jak uśmiech młodej,
szczęśliwej dziewczyny. Nagle dostrzegła przed sobą jakąś postać.
Na drodze ktoś siedział, ale był tak skulony, że prawie zlewał się z piaskiem.
Staruszka zatrzymała się, nachyliła nad niemal bezcielesną istotą i zapytała:
"Kim jesteś?" Ciężkie powieki z trudem odsłoniły zmęczone oczy,
a blade wargi wyszeptały: "Ja? ... Nazywają mnie smutkiem"
"Ach! Smutek!", zawołała staruszka z taką radością, jakby spotkała dobrego znajomego.
"Znasz mnie?", zapytał smutek niedowierzająco.
"Oczywiście, przecież nie jeden raz towarzyszyłeś mi w mojej wędrówce.
"Tak sądzisz ..., zdziwił się smutek, "to dlaczego nie uciekasz przede mną.
Nie boisz się?" "A dlaczego miałabym przed Tobą uciekać, mój miły?
Przecież dobrze wiesz, że potrafisz dogonić każdego, kto przed Tobą ucieka.
Ale powiedz mi, proszę, dlaczego jesteś taki markotny?" "Ja ... jestem smutny."
odpowiedział smutek łamiącym się głosem.

Staruszka usiadła obok niego. "Smutny jesteś ...",
powiedziała i ze zrozumieniem pokiwała głową. "A co Cię tak bardzo zasmuciło?"
Smutek westchnął głęboko.
Czy rzeczywiście spotkał kogoś, kto będzie chciał go wysłuchać?
Ileż razy już o tym marzył. "Ach, ... wiesz ...", zaczął powoli i z namysłem,
"najgorsze jest to, że nikt mnie nie lubi.
Jestem stworzony po to, by spotykać się z ludźmi
i towarzyszyć im przez pewien czas.
Ale gdy tylko do nich przyjdę, oni wzdrygają się z obrzydzeniem.
Boją się mnie jak morowej zarazy." I znowu westchnął.
"Wiesz ..., ludzie wynaleźli tyle sposobów, żeby mnie odpędzić.
Mówią: tralalala, życie jest wesołe, trzeba się śmiać.
A ich fałszywy śmiech jest przyczyną wrzodów żołądka i duszności.
Mówią: co nie zabije, to wzmocni. I dostają zawału.
Mówią: trzeba tylko umieć się rozerwać.
I rozrywają to, co nigdy nie powinno być rozerwane.
Mówią: tylko słabi płaczą. I zalewają się potokami łez.
Albo odurzają się alkoholem i narkotykami, byle by tylko nie czuć mojej obecności."
"Masz rację,", potwierdziła staruszka, "ja też często widuję takich ludzi."

Smutek jeszcze bardziej się skurczył. "Przecież ja tylko chcę pomóc każdemu człowiekowi.
Wtedy gdy jestem przy nim, może spotkać się sam ze sobą.
Ja jedynie pomagam zbudować gniazdko, w którym może leczyć swoje rany.
Smutny człowiek jest tak bardzo wrażliwy.
Niejedno jego cierpienie podobne jest do źle zagojonej rany,
która co pewien czas się otwiera. A jak to boli!
Przecież wiesz, że dopiero wtedy, gdy człowiek pogodzi się ze smutkiem
i wypłacze wszystkie wstrzymywane łzy, może naprawdę wyleczyć swoje rany.
Ale ludzie nie chcą, żebym im pomagał.
Wolą zasłaniać swoje blizny fałszywym uśmiechem.
Albo zakładać gruby pancerz zgorzknienia." Smutek zamilkł.

Po jego smutnej twarzy popłynęły łzy: najpierw pojedyncze,
potem zaczęło ich przybywać, aż wreszcie zaniósł się nieutulonym płaczem.
Staruszka serdecznie go objęła i przytuliła do siebie.
"Płacz, płacz smutku.", wyszeptała czule.
"Musisz teraz odpocząć, żeby potem znowu nabrać sił.
Ale nie powinieneś już dalej wędrować sam.
Będę Ci zawsze towarzyszyć, a w moim towarzystwie zniechęcenie już nigdy Cię nie pokona."
Smutek nagle przestał płakać.
Wyprostował się i ze zdumieniem spojrzał na swoją nową towarzyszkę:
"Ale ... ale kim Ty właściwie jesteś?"
"Ja?", zapytała figlarnie staruszka uśmiechając się przy tym tak beztrosko,
jak małe dziecko. "JA JESTEM NADZIEJA!"

Źródło: http://www.zosia.piasta.pl/smutek.html

 

Kocham Cię i jesteś dla mnie ważny pomimo… czyli jak budować poczucie wartości u dziecka? Zobacz film

https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=SL-Xk-DJmLw

 

Zapamiętaj!

Poczucie własnej wartości to:

 bezwarunkowe przekonanie, że jest się ważnym, akceptowanym, szanowanym (bez względu na... i pomimo, że…), zaufanie do siebie, wiara w siebie, szacunek dla siebie samego, samoakceptacja, które łączą się z poczuciem godności osobistej, przekonanie: „Jestem wartościowy, dlatego że jestem”.

Samoocena – to ocena samego siebie. Jest ona warunkowa. Towarzyszy jej porównywanie i uzależnienie swojej wartości od pochwał, nagród, zwycięstw, porażek czy kar. 
Wysoka samoocena odnosi się do przekonania, że jest się dobrym w jakiś sposób lub w czymś. 

Poczucie własnej wartości nie jest tożsame z wysoką samooceną, choć często stosuje się te określenia wymiennie. 

 

PoRady dla rodziców

Wielu rodziców jest przekonanych, że wzmacniają poczucie wartości dziecka – kluczowe dla jakości jego życia – choć w rzeczywistości podbudowują jego wysoką samoocenę. Realizują to poprzez:

chwalenie,porównywanie,podkreślanie roli ocen, stawianie wysokich wymagań.

Jako rodzic możesz wiele zrobić, aby wesprzeć swoje dziecko w budowaniu poczucia własnej wartości:

Obdarzaj dziecko niewartościującą uwagą, akceptuj bez względu na… popełniane błędy i pomimo, że… coś mu się nie udało. Doceniaj jego wkład i wysiłek włożony w zadanie, a nie jedynie jego efekt. Dostrzegaj jego potrzeby i intencje. Naucz wyrażać swoje zdanie i uczucia. Zapraszaj do współpracy. Szanuj jego wybory i decyzje. Ucz dziecko wyrażać własne emocje, pomagaj tłumaczyć ich przyczynę.

 

Przewiń w górę